పండాకుల ఎండిన పరువాలు

సడిసప్పుడు లేని మర్యాదలు….
మనస్సుకు గుచ్చుకొన్న పరిమలాలై
కొమ్మ కొమ్మన కోటిలతల రావారతో
పలకరిస్తు…పూచేతత్త్వంతో ప్రకృతి ఒడిని
నింపుతు మోసిన రాజసాన్ని కిరీటంగా
పూయిస్తూ దరిజేరిన వసంతాలకు రూపమై
దర్శణమవుతుంది…

పెరిగిన ఆకాశం క్రింద ఎన్నో నీడలేని
ఆప్యాయతల పలకరింపులతో…
అనువనువున ప్రగతి సందేశాలను
విప్పుతు…బతుకు కోణంతో స్వేచ్చను
మెలిదిప్పుతు అదే ప్రపంచమనే నూతిలోని
కప్పగా బతకరాదని…సమతా భావనతో
సాగిన కాలాన్ని సాధృష్యంగా కనబరుస్తూ
పరిమల చైతన్యంతో ప్రతి హృదయాన్ని
తట్టి మేల్కొలుపుతున్నవి….

ఆకులా చేష్టలు వింజామరలై విసరుతు…
ప్రతి పొద్దును సమయాను కూలతతో
సేదతీరస్తు చెబుతున్నవి…జీవితం
రాసిన పర్వం కాదని…. రాలినా పండాకుల
ఎండిన పరువాలు పగుళ్ళు బారినా…
ఒక నాటికి చిగురిస్తాయని..మా త్యాగం
వికసించిన కోమలత్వానికి నిదర్శణమని…
పుష్పం పత్రంగా విడిపోయినా కలిసేది
ఆ కూటమిలోనేనని రాజీపడని ప్రయానంతో…

అలల ఆకారాలు ప్రదక్షిణలు కాలేవుని…
కొలిచే దైవం కానరాలేదని నిలిచిన
నీడని వెంటాడకు…ఆశలతో అమృతాలు
బతికించలేవు కలగన్న ఊహాత్మకథలను…
జీవితపు మైదానంలో ఎన్నో కలల ప్రత్యక్షాలు
ఎన్నో ఆర్భాటాల సంఘీభావాలకు నెలవు
అవకాశాల నునుపు అరుదెంచి రాకపోయినా
ప్రయత్నాన్ని పారించడం మానుకోకు….
పూయించే భావన నీదైనప్పుడు ప్రతి సంకేతం
ఒక భాగ్యమై విరబూస్తుంది….

-దేరంగుల భైరవ