ఉనికి దృశ్యం కాలేదు

నిజంగా ఉండే స్థితిలో రూపం అవ్యక్తమైనా…
నీ భావన నియమించుకొన్న స్థితిని
ఆకారంగా పొంది కనిపించని పోరాటాన్ని
చీకటి వెలుగులతో నడిపించి…నిలిచిన
అద్యాయాలతో వ్యక్తం నిజమని నీలో
దాగిన నిజాలను నిరంతర దృవాలతో
సమాధి చేయలేవు…

ఊసుల వడపోతతో జీవితం తరిగినా
ఉనికి దృశ్యం కాలేదు…ప్రత్యక్షతకు
ప్రతిరూపంగా నిలబడలేదు నిర్ణయాల
నిరంకుశత్వం ఉప్పెన వేగంతో పరాక్రమమై
చరిత్రల త్యాగాల విరహ వేదనని తడిపినా
మునగని ముల్లోకాలకు ద్వారమై…
నిలబడుతు వినిపించని లోకాన కనిపించని
ఆవశ్యకతలతో నిజాన్ని ముంచలేవు..

దీనిలో చూసినవి చూసేవన్ని నిజాన్ని
బతికించలేని నిరర్ధకమైనా…చేతన
కాలేని నిరుత్సాహంతో రూపం ఒకగూటి
స్వప్నంగా స్వార్థం విరబూసినదై…
దిగుడుబడని కరుకు గొంతున నిప్పుల
మీగడతో పగుళ్ళను పూరిస్తు…నేనున్నానని
పలకరించినా విరబూసిన తేజం కల్పనా
చాతుర్యమై నివురు గప్పిన నీడల క్రింద
చలువదీరే సమయానికి కాపు కాచిన
పోటైనా నిజాల నిగర్వ తనాన్ని దాచలేవు

గంభీర గమనింపు ఒక్కసారిగా
మొనదేలిన ప్రయాణమై..కదలని
అనిశ్చితాలతో గడిచిన జ్ఞాపకాల గుర్తులను
తలచిన తీపులుగా మధిస్తు… నిశ్శబ్ద
తరంగాల నియామకాన్ని కాలం శాశ్వత
స్థానాలలో నిజాల స్థానం నిక్షిప్తమని…
సహనం చేసిన కాలాన్ని యథేచ్చగా
బతుకుతు…సాక్షమడుగని తేల్చిన
శ్వాసలతో బతికిన బంధం నిజం
నిప్పులాంటిదని చెబుతున్నది….

-దేరంగుల భైరవ