ఓం నమో నారాయణాయ
అనగనగా ఓ కొండ ఆ కొండ చుట్టు రాయిలు రప్పలు పక్షులు జంతు జాతి తప్ప ఏమి ఉండేది కాదు. మానవులు ఎవరు ఉండేవారు కాదు. అలాంటిది హఠాత్తుగా ఒకరోజు ఆ కొండపైకి ఏడుగురు వెళ్ళారు. ఆరోజు రాత్రి వాళ్ళు ఏమైనా చేశారో లెక్కపోతే ఆ మహత్ముడే అక్కడ వెలిశాడో తెలీదు కానీ అతని రూపం అత్యంత సౌందర్యం గా మెరిసిపోతుంది.
ఆ రూపం చూస్తుంటే సాక్షాతూ ఆ శ్రీ మహా విష్ణువుని చూసినట్టె ఉండేది అంట అలా ఆ రూపం ఏంటి అసలక్కడే ఆయన ఎందుకు ఉన్నారు అని చూడడానికి కొంతమంది అసలు అతను అక్కడే ఎందుకు వెలిశారు ఆ రహస్యం ఏంటి అని కనుకోడానికి కొంతమంది వెళ్ళారు వెళ్ళినవారు దేనికోసం వెళ్ళారో మర్చిపోయి.. వాళ్ళ కష్టాన్ని మర్చిపోయి ఆ స్వామి నీ చూస్తూ ఉండిపోయేవారు.
అలా వాళ్ళ కష్టం కూడా తొలగిపోయేది వాళ్ళు రోజూ అక్కడకి వెళ్ళడం మొదలు పెట్టారు… అలా ఆ కొండ చాలా అభివృధి చెందింది. ఆ స్వామిని వాళ్ళకి నచ్చిన పేరుతో పిలిచే వారు కొంతమంది కృష్ణ అన్నేవారు మరి కొంతమంది విష్ణు అన్నే వారు ఇంకొంత మంది రామ అన్నేవారు.
మొత్తానికి ఆ కొండకి తిరుమల అని ఆ స్వామికి వేంకటేశ్వరుడు అని నామం పెట్టారు. ఇప్పుడు ఆ కొండని తిరుపతి అంటున్నారు ఆ స్వామిని దర్శించుకోవడానికి అప్పట్లో వందల్లో, వేలల్లో వెళ్ళేవారు కానీ ఇప్పుడు కొన్ని లక్షల్లో కోట్లల్లో మంది జనాభా వెళ్తున్నారు… ఓం నమో నారాయణాయ..! ఓం నమో శ్రీనివాసయా…! అప్పద మొక్కులవాడా అనాధ రక్షక … అన్నేది అతని మాత్రం…
– వంశీ
